St. Machutusweg 2B

Jo van den Hoogen trouwde in oktober 1953 met Corry van Dongen uit Zeeland. Ze leerden elkaar kennen op een Middenstandscursus in Nijmegen. Tijdens de fietstochten van en naar Nijmegen was er ruim de tijd voor een praatje.

Na hun huwelijk gingen ze in een woning boven het Gemeentehuis wonen. 

.

Jo en Corry wilden zo snel mogelijk een eigen bedrijf en al in november, december van 1953 hadden ze boven in het gemeentehuis een kamer ingericht als winkel. Hier verkocht men toen vooral speelgoed.

Een winkel uitbaten boven in het gemeentehuis was niet ideaal, trappen naar boven en geen ramen om te etaleren. Bij de gemeente werd daarom vergunning aangevraagd om de trappen en het bordes te slopen.

Deze vergunnng hebben ze in 1954 gekregen. Het raadhuis kreeg een winkelbestemming en de trappen mochten gesloopt worden.

.

Een paar huizen verderop aan de St. Machutusweg 4, stond de Edah-winkel en postkantoor van Louis Schonk. Hem kwam ter ore gekomen dat Jo en Corry in het raadhuis een winkel wilden beginnen en hij besloot zijn zaak te verkopen aan hen. Jo en Corry namen de kruidenierswinkel over en in de ruimte waar het postagentschap zat, werd een afdeling textiel ingericht. Wim en Nellie van den Hoogen en Riek Maas werkten in de zaak mee.

In 1959 werd de winkel overgenomen door de broer van Jo, Wim van de Hoogen. Jo en Corry hadden inmiddels ernaast aan St. Machutusweg 2b, een nieuwe woning met winkel gebouwd.

.

Corry deed de winkel en Jo had inmiddels een eier- en meelhandel. In de eerste jaren was het vooral een Fournituren- en Manufacturenwinkel: huishoudlinnen / Ten Cate ondergoed / Scheepjeswol / SetterSet panty's / KLM-werkkleding / ritsen / stopwol / babykleding / dekens / Cinderalla bedtextiel / knopen / DMC garens / sokken enz.

.

.

Eind jaren zestig is het assortiment uitgebreid met drogisterij artikelen:

Shampoo, pijnstillers, verbandmiddelen, huidverzorgingsproducten, parfum, ..

Later kreeg de winkel ook een stomerij agentschap. Men kon te reinigen textiel inleveren en ophalen.

Kortom was het imiddels een ware 'Winkel van Sinkel' geworden.

.

.

In de winkel was altijd werk te doen; klanten bedienen, bestelling uitpakken, artikelen prijzen, vertegenwoordigers ('reizigers') te woord staan, de boekhouding doen, etalage inrichten. enz. 

De winkel was 6 dagen per week open, alleen dinsdagmiddag was de zaak gesloten.  Winkeltopeningstijden waren trouwens een rekbaar begrip voor de dorpelingen. Na sluitingstijd kwam men vaak achterom. Zaterdags na 18.00uur nog vlug achterom om een paar panty's te halen voor de avondmis.

.

Achter de winkel was ook nog een huishouden met een gezin van 7 kinderen. Toen de kinderen klein waren is er dan ook altijd hulp in de huishouding geweest. Als overdag de winkel bel rinkelde liet Corry alles uit haar handen vallen en snelde naar de winkel. De klant was koning, en ging altijd voor. De kinderen moesten achter in de keuken stil zijn en niet storen. Dat viel uiteraard niet mee.

.

.

Vaste klanten konden ook op de pof iets kopen (op laten schrijven in een groot winkelboek).  

Men kwam voor kleine boodschappen, wat knopen, een stel ondergoed, een doosje Chefarine4 of een paar sokken. Het praatje, het sociale contact was minstens zo belangrijk. 

 ...

......

.

1987: kleindochters, Femke en Maaike, bij Oma in de winkel. 'Zonnenbrillen passen'.

.

.