Johanna Spanjers (1854-1939 ), echtgenote van Theodorus Peeters

Ook in het Esterse dorpsleven zag men tussen 1870 en 1940, vrouwen in de Noord-Brabantse klederdracht lopen. Een Brabantse muts, zwarte klompen met een riempje en een zwarte omslagdoek, een 'nuzzik' genaamd.

De Brabantse muts ontwikkelde zich geleidelijk tot een poffer. Men droeg hem 's zondags naar de kerk, bij officiële feesten zoals bruiloften, jubilea en priesterfeesten, maar ook bij uitvaarten en bij bezoek aan familie die wat verder weg woonde.
Een poffer bestaat uit een kleine zwarte ondermuts, daaroverheen komt een wit kanten mutsje en daar weer overheen de eigenlijke poffer, de bloemenkrans. Deze poffer was gemaakt van geplooide kant, versierselen en linten.

Aan de poffer kon men de levensfase van de draagster herkennen. Een poffer met kunstbloemen was voor jonge getrouwde vrouwen en bruidjes, de oudere dames droegen geen bloemen meer maar appels of peren van zijde en knopjes. Ook als men in de rouw was, was dat aan de linten in de poffer te zien.

Het was een kostbaar kledingstuk. De breedte en de kwaliteit van het kant en de linten was weer afhankelijk van de al dan niet gevulde beurs van de vrouw die de poffer droeg.

Hoe rijker de boerin, hoe groter en sierlijker de poffer.

Hierboven een krantenartikel uit de Graafsche Courant van april 1911. In Escharen golden natuurlijk dezelfde regels voor het dragen van een poffer als in Langenboom.

Esterse vrouwen met hun poffer: