willem van Esterenweg 5
Willem van Esterenweg 5, woonhuis van toen Fam. Wim Nas.
Aan de huidige Molenpad woonde kleermaker Leonardus (Lindert) Linders(1794) met zijn gezin. Zijn vrouw, Joanna Laurense(1797) en hun drie kinderen. Martinus (1831), Petronella (1833) en Marinus (1838).
Oudste zoon Martinus is timmerman van beroep, hij werkt als timmermansknecht o.a. in Mill en Huisseling. Als vader Lindert sinds 1871 weduwnaar, in 1877 ook komt te overlijden blijven Petronella en Martinus over. Hun broer Marianus is inmiddels getrouwd en werkt als gemeente-ontvanger en koster.
Broer en zus, Martinus en Petronella, kopen in 1878 aan de huidige Willem van Esterenweg een perceel grond van Peter Jansen. Deze Peter Jansen woonde op de hoek Molenpad/Willem van Esterenweg en was radmaker van beroep. Hij verkoopt ook een perceel aan Jacobs die dan gaat bouwen aan de Willem van Esterenweg 3.
Martinus en Petronella Linders
Aan de Willem van Esterenweg 5 bouwt Martinus een woonhuis met in het achterhuis een timmermanswerkplaats.Martinus en Petronella blijven beide ongehuwd.
Ze wonen hier tot 1905. Dat jaar overlijdt hun broer Marianus en Petronella en Martinus verhuizen naar zijn woning. Dit huis stond naast het gemeentehuis en is in 1918 gesloopt. Hier bouwde later Grad de Smit zijn woning/smederij.
Gevelsteen uit 1879
Martinus is dan inmiddels 74 en net zoals zijn broer Marianus koster van de Lambertuskerk. Hij komt in 1911 te overlijden.
Foto van de Willem van Esterenweg gemaakt vanuit de kerktoren door Willy Blom. Waarschijnlijk in de lente van 1948.
Fam. van Wichen-van Kessel
In september 1905 wordt de woning verkocht aan Maria van Wichen-van Kessel(1829). Zij is weduwe en komt met twee zoons vanuit Gassel, Tongelaar, naar Escharen. Haar dochter Sibilla woont door haar huwelijk met Willem Schamp, alhier.
Haar zoon Joannes Antonius van Wichen (1870) is 'brievengaarder' van beroep. Hij was niet alleen postbode maar had aan huis ook een soort van postkantoor. Als men de voordeur binnenkwam zat er links in de gang een deur met daarin een schuifraampje. Deze zal dienst gedaan als loket. De ruimte daarachter was het postkantoor annex 'goei'-kamer.
Zijn broer Johannes staat als landbouwer te boek. Moeder Maria overlijdt in 1906. De broers wonen hier maar kort want in maart 1908 verkopen zij het huis en vetrekken naar Mill.
Fam. Smits
Vanuit Reek komt dan Johannes Smits (1855) hier wonen. Hij is weduwnaar van Hendrica Geurts. Zijn broer Martinus Smits komt mee en ze staan beiden als landbouwer te boek. Ook zijn twee dochters, Maria(1896) en Petronella(1900) komen naar Escharen.
Dochter Petronella Smits wordt later onderwijzeres. Ze werkt o.a. in Zeeland en is vanaf 1920 hier op de Lambertusschool leerkracht van de jongste leerlingen.
Juffrouw Smits staat hier, geheel links, samen met Hoofdmeester Piet Teijssen op een schoolfoto uit 1923.
Fam. Selten-Smits
In 1923 trouwt Maria Smits met Piet(Petrus J.) Selten uit de Gagel in Mill. Piet is landbouwer en samen krijgen ze twee kinderen, een zoon Johannes(1926) en een dochter Johanna in 1928. Juffrouw Smits, zus van Maria, blijft bij he inwonen.
April 1930 verhuisd het gezin Selten-Smits terug naar Mill.
Fam. Nas-Kuipers
Op 6 mei 1930 trouwt Jacobus Wilhelmus (Wim) Nas(1901) uit Heijen met Christien Kuipers(1900) uit Velp.
Ze kopen de boerderij van Familie Piet Selten, gaan trouwen en betrekken de woning aan de Willem van Esterenweg.
Verlovingstijd 1928; Christien Kuipers en Wim Nas.
Wim Nas heeft enkele koeien en kippen en legt achter zijn boerderij een grote boomgaard aan. Maar deze zijn allen bijzaak want Wim is vanaf 1938 'verzekeringsagent' van beroep. Toen werd dat 'ziekenfondsbode' of 'incasseerder' genoemd. Hij werkte eerst voor Ziekenfonds O.V.N. (Omgeving Van Nijmegen) later ging deze over in het B.A.Z. (Bijzonder Afdelings Ziekenfonds).
Een ziekenfondsverzekering was tot 1941 vrijwillig en de premies waren laag. De Duitse bezettende overheid voerde in 1941 door middel van het Ziekenfondsenbesluit de verplichte ziekenfondsverzekering door.
De premie hiervoor moest per maand, contant betaald worden. Wim bezocht eerst lopend en daarna per fiets zijn klanten. Zijn klanten
woonden verspreid over 13 kerkdorpen van Haps tot Herpen.
Later toen het ziekenfonds verplicht werd kreeg hij rayon Grave, Escharen en Velp toegewezen. Voor veel mensen was het maandelijkse te betalen bedrag toch nog te hoog en ze betaalden dat dan in kleinere termijnen. De administratie deed Wim thuis in de woonkamer waar zijn bureau stond. Er kwamen heel dus vaak mensen aan huis om een deel van de premie contant te betalen. Dit werk heeft Wim ongeveer 25 jaar gedaan.
Mimi, Theo en Jo, winter 1941.
In het gezin werden drie kinderen geboren: Mimi in 1936, Jo in 1938 en Theo in 1939.
Ook de vader van Wim, Theodorus Nas uit Heijen heeft nog een aantal jaren bij hen ingewoond.
In januari 1948 brandde het achterhuis van de buren, Theo en Jaan Cuppen af. Omdat deze boerderijen zo dicht bij elkaar stonden moest ook de woning van fam. Nas geheel ontruimd worden.
Dochter Mimi kan zich dat nog goed herinneren.
De brandweer kwam met half Grave op de fiets er achteraan. Ook hun inboedel werd naar de overkant van de weg gebracht. Nadat de brandweer het sein 'brand-meester' had gegeven mocht alles weer naar binnen gedragen worden.
Helaas niet alles, sommige spullen waren 'verdwenen'. Mimi herinnert zich nog dat moeder klaagde over het gemis van haar beste linnengoed; zes nieuwe lakens. Ook het kindje Jezus uit de kerststal was spoorloos.
In 1964 besluiten Wim en Christien Nas kleiner te gaan wonen en kopen een woning aan de Beerschemaasweg 20. Deze rij nieuwe woningen zijn dan in aanbouw.
Foto uit 1946: zoontje Jo, vader Wim, jongste zoon Theo, moeder Christien en dochter Mimi.
Zoon Jo (1938-1992) achter het huis.
Fam. van Zuijlen- Pepers
In 1964 koopt Harrie van Zuijlen(1925) de boerderij van Wim Nas. Daarvoor woonde Harrie met zijn vrouw, Grada Pepers(1929), en 5 zonen aan de Lageheiweg 7. Deze boerderij verkoopt hij in 1964 aan Familie van Waalwijk.
Reden voor verhuizing was het feit dat Harrie inmiddels werkzaam was bij Gemeente Grave als gemeentewerker. Naast deze full-time baan had hij geen tijd meer om na werktijd ook nog zijn boerderij te runnen. Hij had daar koeien, kippen en vijf bunder grond.
Daarbij wilde hij ook graag naar het dorp zodat ook zijn kinderen dichter bij de school zaten. Ook het verenigingsleven trok Harrie naar het dorp.
Als hij met zijn gezin in de zomer van 1964 uit zijn woning aan de Lageheiweg moet, heeft familie Nas zijn toekomstige boerderij nog niet verlaten. De woning van Wim Nas aan de Beerschemaasweg gaat betrekken is dan nog niet gereed.
Noodgedwongen verblijft familie van Zuijlen dan met vijf jonge kinderen ongeveer 6 weken in de kippenschuur van hun nieuwe boerderij.
Harrie en Grada van Zuijlen Pepers.
De boerderij wordt door Harrie grondig verbouwd tot woonhuis. De stal in de achterkant van het huis wordt eruit gesloopt. Hier komt o.a. een trap naar de bovenverdieping. De woonkamer wordt vergroot, hiervoor wordt de opkamer verwijderd en de kelder daaronder vol gestort.
De deur met het schuifluikje van het postkantoor uit 1905 was nog aanwezig in de gang. Deze wordt in 1964 vervangen door een nieuwe deur.
Door de jaren heen werden ook de raamkozijnen vervangen. Buiten werd de boomgaard op enkele bomen na gerooid en hier werd een schuur geplaatst. Er zat nog behoorlijk wat grond bij. Als hobby hield Harrie daar pony's.
Gezinsfoto okt. 1967: Peter, Mario, vader Harrie, Geert, Henry, Marcel, Grada en Leo.
In 1997 besluit Harrie van Zuijlen kleiner te gaan wonen en verhuizen ze naar het Molenpad. Hier koopt hij de woning van de kinderen van Tien van Bommel-Daamen. De boerderij aan de Willem van Esterenweg wordt verkocht aan Peter Kempen en Angelique Overbeek.
Fam. van Kempen-Overbeek
.
In 1997 worden Peter en Angelique Kempen Overbeek de nieuwe eigenaren van deze boerderij.
De woning wordt door hen grondig verbouwd. Ze willen zoveel mogelijk elementen terug brengen naar de originele staat. Zo worden bijvoorbeeld de ramen weer vervangen door kleinere raamkozijnen en keren de luiken terug.
Verder blijkt in de gang nog de oorspronkelijke tegelvloer te liggen.
Willem van Esterenweg 5, 2017, Fam. Kempen.
